La belle vie!

Salut!

Inmiddels is er alweer bijna een week voorbij sinds het vorige berichtje, dus nu is het weer tijd om wat te schrijven. Ondanks dat ik hier veel werk is toch iedere week weer anders en tot nu toe zijn het vooral aangename verrassingen die de weken brengen. (Voor wie zich afvraagt wat er niet aangenaam was; mijn laptop leek overleden te zijn. Op een wonderbaarlijke manier lijkt hij nu toch weer te werken, dus laten we nu allemaal hopen dat het zo blijft.)

Vorige week werd ik uitgenodigd voor een feest wat op zaterdag plaatsvond, weer met alleen maar Fransen. Er waren 200 (Franse) mensen op het feest, het was bij een enorm (prachtig!) huis ‘boven op de berg’. Waarschijnlijk was het halve dorp uitgenodigd en vierden zij allemaal feest. Dit feest was ook weer heel anders dan de feesten die wij in Nederland gewend zijn; er was veel eten (maar dan ook echt VEEL), nog meer wijn en veel live muziek. De live muziek bestond niet uit een ingehuurd bandje, maar uit de ‘feestgangers’. Iedereen leek een instrument te kunnen bespelen en vooral ook goed samen te kunnen spelen en zo werd heel de avond gevuld met mensen die muziek speelden. Heel erg leuk, de muziek varieerde enorm maar was over het algemeen heel gezellig. De Franse versie van ‘Knocking on heavens door’ was mijn favoriet, ik denk dat ik er 2 minuten over gedaan heb om erachter te komen wat ze nou eigenlijk speelden (en vooral wat ze zongen).
De Fransen aten heel de avond en nacht door en ik vraag me af of ze nooit vol zitten.
Complimenten voor de gastvrouw en heer, voor 200 man eten op tafel zetten is niet niks. Je zou verwachten dat ze een catering of iets ingehuurd hadden, maar nee, ze hadden alles zelfgemaakt, zelfs de taarten en paté. Chapeau!
In de nacht sliep ik in het dorp, want terug lopen was midden in de nacht geen optie meer, niet vanwege de drank ;), maar vanwege de berg die je over moet om naar de camping te komen.
’s Ochtends heb ik ‘echt’ Frans ontbeten, met lekkernijen uit de regio. We ontbeten met veel mensen en het was heel erg gezellig en vooral ook lekker. Ik maakte kennis met de combinatie olijfolie en honing om je stokbrood in te dopen en het was zo lekker dat ik het nu zelf ook probeer na te maken. Ik keek vreemd op toen ik zag dat ze dit combineerden, maar het is echt ontzettend lekker.
’s Middags bakten we crêpes die versierd werden met verse jam uit eigen tuin. Heerlijk! Verder vierden we dat de nieuwe pétanque baan in de achtertuin van Lou staat en keken we film. Een ontzettend leuke vrije dag dus!

Gisteren was het Nederlandse meisje van de receptie (Sanne) vrij en had ik de middag vrij gepland zodat we naar Chambéry konden gaan. Ditmaal niet fietsen langs de snelweg, maar een lift van aardige campinggasten naar Lépin Le Lac. Wel weer gereisd zonder kaartje, maar de conducteur was ook nergens te bekennen.
In Chambéry wilden we naar het winkelcentrum ‘Chamnord’ toe, maar dan moesten we met de bus. Zo gezegd, zo gedaan, maar niet in Frankrijk. De bus kwam veel te laat (deze bus was gelukkig niet al twee jaar opgeheven), het kaartje kopen ging ook nog goed, maar uitstappen bij de goede halte was lastiger. Sanne zat verbaasd te kijken dat de hele bus leeg liep, en ik zag ineens het bord ‘Chamnord’ staan. Te laat. Gelukkig stopte de buschauffeur na een hoop geroep nog wel en konden we toch de bus uit om lekker te gaan winkelen. Chamnord is een leuk winkelcentrum, met vrij veel winkels en een enorme carrefour. In het winkelen ben ik té goed geslaagd, maar soms mag dat (vind ik zelf in ieder geval wel). Bij de carrefour kwam ik nog wat kinderen van de kinderclub tegen en dat vonden ze erg leuk, ik kan nu precies vertellen waar ze allemaal naartoe zijn geweest.

Na Chamnord pakten we weer de bus terug naar het station om vanaf daar nog even de stad zelf in te gaan. Bij het bushokje hebben we hard gelachen om een reclame van de ‘Quick’, deze fastfoodketen heeft een zogenaamde ‘hot’ burger en onderaan de reclame stond de vertaling van ‘hot’ (ik heb een foto als bewijs ;)). Bij een ander bushokje stond ‘beach=plage’ eronder en ik denk dat dit het Engels niveau van een grote groep Fransen goed weergeeft.
Nadat we de stad in waren geweest wilden we met de trein weer terug, maar we konden de trein nergens vinden. We hadden na een hoop gedoe al een kaartje gekocht, maar de trein stond niet op het ‘vertrek-bord’. Na het nagevraagd te hebben bleek dat we geen trein hadden, maar een bus…
De bus vertrok al over 1 minuut en was aan de andere kant van het station; rennen dus! We hebben de bus echt net gehaald, en waar de trein er 12 minuten over doet deed de bus hier het drie of vierdubbele over. We hebben een rondje gereden om het meer en geprobeerd op het juiste moment op het knopje te drukken. Best lastig als er geen haltes aan worden gegeven en je ook geen idee hebt in welk dorpje je bent. Gelukkig hadden we goed gegokt en hebben we daar onze ‘chauffeur’ gebeld om weer terug naar de camping te kunnen.
Op de camping was de pret nog niet over, hier hebben we een heerlijke steenovenpizza gegeten in het restaurant.
Een heel geslaagde dag dus =).

Zometeen is de lampionnenoptocht en ik ben benieuwd hoeveel kinderen er komen. Bij het maken van de lampionnen vanochtend hadden we ongeveer ZESTIG kinderen. We hebben plek voor ongeveer 25 kinderen, dus het was behoorlijk behelpen, improviseren en helaas toch ook wel een beetje een chaos. Het is allemaal gelukt, maar zwaar was het wel even.
Ik vind het leuk dat er zoveel kinderen op een activiteit af komen, maar in kleine groepjes werken en ook nog een beetje kunnen praten met de kinderen vind ik veel leuker.
Gisteren kon dat gelukkig wel en nu weet ik precies op wie iedereen verliefd is. Eén jongetje scheen niet verliefd te zijn, maar toen het even heel rustig was heeft hij mij een geheimpje verteld dat hij toch wel verliefd is. Samen hebben we een 3D hartjes kaart gemaakt en hem anoniem beplakt met krantenletters, want het meisje zou zijn handschrift herkennen, hahaha. Heel schattig.
Verder heeft een meisje een huwelijksaanzoek gedaan en moest ik een hartje tekenen van een jongetje. Ik tekende het hartje, en toen het af was zei hij ‘die moet jij van mij in je kamer hangen.’ Zijn vader moest er gelukkig net zo hard om lachen als ik.

Ik hoop dat het foto’s uploaden lukt, en anders is het zeker de moeite waard om even later terug te komen en de foto’s te bekijken (ze hebben nog weleens vertraging).

Mijn berichtje is al weer veeeeeeeeeel te lang, maar ik wil als laatste nog even laten weten dat paps en mams volgende week naar de camping komen! Ik heb een mooi plekje voor ze gezocht, en ik ga ze bij iedereen promoten zodat het echte ‘Bekende Camping Gasten’ worden ;).
De treinreis vervalt voor mij nu ook, ik kan lekker met de auto mee terug!

À bientôt!

PS. Ik zou het liefst nog 5 pagina’s willen vol typen met leuke cultuurverschillen en ervaringen, maar waarschijnlijk haakt iedereen dan af met lezen. Voor wie tóch geïnteresseerd is; je bent welkom om onder het genot van een heerlijk croissantje (of dan inmiddels Zeeuwse Bolus ;)) te luisteren naar al mijn ervaringen.